De eerste dagen

Vanmorgen hebben we onderstaand bericht uit Japan ontvangen:

Hallo allemaal, ik heb meer tijd voor een uitgebreider verhaal, we zitten in een soort herberg en hebben onszelf een dag vrij gegeven. Waarom dat komt aan het eind van dit verhaal.

Vrijdag vertrek Schiphol, eerste vlucht naar Tokyo. We zaten bij de nooduitgang dus erg veel beenruimte. Ondanks dat niet veel geslapen. We zaten naast Maiko (zie foto), een meisje van 29 jaar die net aan de VU Amsterdam een presentatie had gegeven op een seminar over onderwijskunde. Zij heeft erg veel geslapen, maar zij had een veel grotere stoel (relatief gezien). In de tijd dat ze wakker was heeft ze ons door de taalgids Japans geholpen, beetje meer begrip voor de uitspraak, maar het is heel moeilijk. Bij het starten van het inchecken, voor take of en dergelijke belangrijke momenten maakt al het personeel tegelijk een buiging.

3 uur gewacht in Tokyo op onze aansluiting, daar heb ik een beetje geslapen, JB niet. Tijdens deze vlucht zaten we naast Liz, een student uit Amerika die naar een internationale school in Osaka ging voor een kwartaal, ze gaat daar het Singo Boedisme bestuderen. Vanaf het vliegveld met de bus naar Tokoshima, duur 2,5 uur. 21.30 kwamen we daar aan (lokale tijd, voor jullie -7 uur, dit blijf ik niet doen hoor).

De eerste tempel was nog een uur rijden, we ware doodop en zijn dus een hotel ingegaan. Het hotel had op de 11de verdieping een public bath. Daar zitten alle mannen aan een kant op een klein krukje met een kraan en aan handdouch zich helemaal te wassen, ook haren, en soms ook scheren. Daarna kan je het warme grote bad in. Een oude man kwam naar me toe en zei dat hij een beetje engels spreekt, hij heeft mij eea uitgelegd. JB is direct naar bed gegaan, ik na het bad. Ik heb goed geslapen die nacht, JB nog steeds niet.

De volgende ochtend met de bus naar tempel 1. Daar hebben we al onze spullen gekocht, geholpen door een Japans echtpaar (foto). Na het bezoek aan tempel 1 hebben ze ons naar tempel 2 gebracht. Daarna lopen naar tempel 3. Omdat het om een uur of acht direct donker wordt waren we weer te laat om bij daglicht een slaapplaats te zoeken. We kwamen bij een ongenummerde tempel en hebben daar aangeklopt, een monnik (in normale kleren) deed open en heeft ons een plekje aangewezen waar we de tent mochten opzetten. Nadat de tent klaar was heeft hij ons naar een public bath gebracht, kaartjes voor ons gekocht en toen we klaar ware wat te drinken (hij heeft gewacht tot we klaar waren) en toen weer naar zijn tempel en onze tent. Overigens: JB is ook het public bath ingegaan. Onderweg heeft hij ons eea uitgelegd in een beetje engels. Slapen in de tent, ik redelijk, JB nog steeds niet goed.

De volgende ochtend om 5 uur op, spullen inpakken en om 6 uur met de monnik in zijn tempel met zn drieen de ochtend ceremonie gedaan (foto).Daarna zijn wij doorgelopen naar tempel 4 en 5. Bij 5 heeft de monnik ons opgepikt en met de auto naar 6 gebracht. Hij deed dit omdat we dan aan het eind van de dag bij tempel 11 moesten zijn zodat we die dag erna direct aan tempel 12 konden beginnen.

Onderweg naar 10 werden we ingehaald door twee Japanners, zij zijn een eind met ons meegelopen. De twee Japanners zijn na 10 gestopt (voor die dag, ze waren die dag gestart). Na tempel 10 en nog een stuk lopen hebben we een lift geregeld. Een oud vrouwtje in een busje heeft ons naar tempel 11 gebracht, niet dat we daarheen wilde (omdat dat te laat was omdat het stempel kantoor na 17.00 gesloten is) maar we konden het haar niet duidelijk maken.

Bij tempel 11 heeft een monnik ons in zijn auto naar een public bath gereden waar ook drie hutjes (foto)waren om te slapen, for walking henro for free). Ook JB deed weer mee aan het badderen. Daarna lekker geslapen in onze hut (vloer 3 tatamimatten groot), JB voor het eerst dus ook goed geslapen. De volgende dag lopend naar tempel 11, ritueel gedaan en stempel gehaald. Daarna vertrokken naar 12. We wisten toen nog niet wat ons te wachten stond.

Ja we wisten dat het zwaar zou zijn. Na 1/4 wisten we dat ook al wel. Kort daarna werden we weer ingelopen door de twee Jappense vrienden (foto). Zij lopen veel harder dan wij omdat ze dat beter kunnen maar zeker ook omdat zij minder bagage mee nemen (5 Kg en wij ca 15). Ze hebben ons enorm geholpen op deze loodzware tocht. Het was zeer extreem. Enorme klimpartijen, soms met trapjes maar meestal niet. 5 liter pp aan water gedronken en uitgezweet (niet hoeven plassen). Halverwege (als je al compleet kapot bent) kom je aan bij een grote trap en boven aan staat Kukai je op te wachten. Een emotioneel moment, gesloopt en doodmoe sta je daar dan (foto). En het was pas halverwege. Ok, weer verder. Zwalkend over het pad, drijfnat van het zweet, hebben we uiteindelijk tempel 12 bereikt. Met zijn tweeen was het niet gelukt, maar onze Jalanse vrienden hebben ons erdoor gesleept. Een van hun heeft op het laatste stuk JB onder zijn rugzak naar boven geduwd. De andere (63 jaar) liep steeds kort achter mij. Als ik even moest stoppen om wat adem te happen bleef hij stil achter mij staan, een enkele keer zij hij kalm "go go".

We hebben tempel 12 bereikt maar te laat voor the stamp office. Als ze ons niethadden geholpen hadden ze het zat gehaald. Bij tempel 12 hebben ze een taxi gebeld en zijn we naar de herberg gegaan (zie begin verhaal). We hebben samen met hun gegeten en gedronken (dat kunnen ze). JB vind de vis sabi lekker!! We hebben zeer goed geslapen. Ik moet nu stoppen want het eten is er.

Hans & JB